อินยอน คืออะไร? ฟังผู้กำกับ เซลีน ซง พูดถึงแนวคิดสำคัญของ Past Lives

อินยอน คืออะไร? ฟังผู้กำกับผู้ถึงแนวคิดสำคัญของ Past Lives

 

 

หาก Past Lives เป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับผู้ใหญ่ที่พยายามทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่มากที่สุด — ไม่มีฉากรักดราม่า ไม่มีการต่อสู้ที่เสียน้ำตา ไม่มีวายร้าย — นี่ไม่ได้หมายความว่าไม่ใช่ภาพยนตร์ที่เกี่ยวข้องกับความรู้สึกที่แปลเเปลี่ยนอันหลากหลาย แต่สำหรับซง ความคิดเหล่านี้ต้องมีรากฐานมาจากความเป็นธรรมชาติและความถูกต้องที่เข้มงวด หรือพูดอีกอย่างคือ “สิ่งสำคัญคือต้องไม่มองว่าหนังเป็นหนังเกี่ยวกับการออกเดต มันเป็นหนังที่เกี่ยวกับความรัก” ซงอธิบาย

ชีวิตของนอร่าในภาพยนตร์เป็นข้อพิสูจน์ถึงความสามารถของมนุษย์ในเรื่องของความรัก ลีกล่าวว่า “คนๆ หนึ่งสามารถมีความรักมากมายได้ขนาดนี้ ไม่ว่าจะเป็นสำหรับสามีของเธอ หรือความรักครั้งแรกในวัยเด็กของเธอ และสำหรับตัวเธอเอง นั่นคือความศักดิ์สิทธิ์ของความรัก” สำหรับ อาร์เธอร์ และ แฮซอง “เป็นเรื่องของชายสองคนที่รู้จักเธอ” ซง กล่าว “และนั่นเป็นสิ่งที่โรแมนติกที่สุดสำหรับฉัน ฉันคิดว่าความรักทั้งหมดคือการรู้จักอีกฝ่ายหนึ่ง”

ความสะเทือนใจของภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้เกิดจากความรักที่สูญเสียไป แต่เกิดจากความไม่รู้ ส่วนที่ไม่มีวันที่จะเข้าถึงได้ “เขารู้จักส่วนหนึ่งของฉันที่แตกต่างออกไป เขารู้จริง ๆ ว่ามีบางอย่างที่ฉันรู้ว่าสามีของฉันไม่สามารถเข้าถึงได้อย่างเต็มที่” ซงพูดถึงคนรักในวัยเด็กของเธอ ไม่ว่าจะเป็นอาหารที่เธอกินตอนเด็ก กลิ่นของกรุงโซล “เขาสามารถที่จะคุยกับแม่ฉันเป็นภาษาเกาหลีก็ได้”

ตอนที่นอร่าพูดในขณะที่เธอนอนหลับ อาร์เธอร์บอกเธอว่ามีอยู่ช่วงหนึ่ง เธอพูดเป็นภาษาเกาหลี—เธอได้ก้าวเข้าสู่เวอร์ชั่นของตัวเองในความฝันของเธอเท่านั้น หากอาร์เธอร์ไม่มีวันรู้ส่วนนั้นของนอร่า นอร่าและแฮซองจะรู้สึกแตกต่างและแปลกแยกมากขึ้น “เขามาที่นี่เพื่อปลดผ้าคลุมออกและดูว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนั้นได้หายไปแล้ว” ซงพูดถึงการเดินทางของแฮซองไปยังนิวยอร์ก “และคนที่จำเด็กสาวคนนั้นได้อย่างแท้จริงคือมีเพียงแค่นอราและแฮซองนั่นเอง”

 

 

ภาพยนตร์จบลงด้วยการเรียงลำดับการเล่าที่น่าทึ่ง - ฉากที่บอกเล่าเรื่องราวของภาพยนตร์ทั้งเรื่องในแบบย่อ และนั่นเป็นการยืนยันในทันทีว่าซงเป็นนักเขียนบทที่เป็นปรมาจารย์แห่งการแสดงความน่าเศร้าของมนุษย์ - นอราเพียงแค่เดินกับแฮซองไปตามถนนในนิวยอร์ก

“ผู้กำกับภาพของฉัน ชาเบียร์ เคียร์ชเนอร์ (Shabier Kirchner) ถามฉันว่าพวกเขาควรเดินไปทางไหนและทางไหนเป็นทางกลับบ้าน และคำตอบนั้นง่ายมาก” ซงกล่าว “เมื่อคุณวาดไทม์ไลน์ มันจะทำงานจากซ้ายไปขวาเสมอ การเดินจากขวาไปซ้ายแปลว่าคุณกำลังเดินเข้าสู่อดีตอย่างแท้จริง คุณแค่พาพวกเขาเดินไปทางนั้น ลมพัดพาเธอไปยังอดีต จากนั้นเขาก็ขึ้นรถ และแน่นอนอูเบอร์จะต้องขับไปในอดีต”

จากนั้นนอร่าก็เดินย้อนกลับจากซ้ายไปขวาตามทิศทางที่เธอมา “เธอจะยืนอยู่ตรงนั้นสักครู่ จากนั้นเธอก็จะกลับบ้าน และทุกๆ ย่างก้าวจะเป็นการเดินไปสู่อนาคตจากอดีต”

ฉากนี้จบลงด้วยการที่นอร่าร้องไห้หลังจากการบอกลาของโชคชะตา ส่วนหนึ่งได้รับแรงบันดาลใจมาจากประสบการณ์ที่นองน้ำตาของซงเองเมื่อสิ้นสุดการเยี่ยมเยียนของเพื่อนของเธอ “ไม่ใช่เพราะฉันคิดถึงจักรวาลอื่นในชีวิตรูปแบบอื่น” เธอกล่าว “จริง ๆ แล้วมันไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนั้นเลย มันเกี่ยวกับข้อเท็จจริงที่ว่าในที่สุดฉันก็เสียใจ ที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ฉันรู้จักว่าตอนนี้เธอได้จากไปแล้ว”

 

 

ความรักไม่ได้มีอยู่ในฐานะของการไถ่บาปหรือเป็นเส้นทางหนึ่งที่ถูกหรือผิดในชาติที่แล้วแต่เป็นรูปแบบทีเกิดขึ้นจริงที่แสดงให้เห็นในชีวิตของเรา ซับซ้อนและมีค่าเมื่อเวลาผ่านไป และการเข้าใจในสิ่งนั้นร่วมกัน ในทำนองเดียวกัน คงจะเป็นเรื่องผิดพลาดหากพิจารณา อินยอนซึ่งเป็นแนวคิดเกี่ยวกับโชคชะตาของชาวเกาหลี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความเกี่ยวพันที่ถูกกำหนดไว้แล้วระหว่างคนสองคนซึ่งได้มีความสัมพันธ์อื่นๆ มานับไม่ถ้วนที่มีต่อกันในชาติที่แล้ว นี่คือสิ่งที่เราร้อยเรียงไว้ตลอดทั้งเรื่อง เช่น ความคิดโรแมนติกบางอย่างเกี่ยวกับการต่อสู้เพื่อค้นหาคู่ชีวิต

(“เมื่อคุณพูดถึงโชคชะตาในวัฒนธรรมตะวันตก ส่วนใหญ่มันเป็นสิ่งที่ใครสักคนต้องทำอะไรสักอย่าง” ซงกล่าว “แต่บ่อยครั้งที่วัฒนธรรมตะวันออก เมื่อพวกเขาพูดถึงอินยอน  คุณไม่จำเป็นที่จะต้องทำอะไรกับมันเลย บางครั้งมันก็เป็นสิ่งที่จะเข้ามาหาคุณเอง”)

แต่ถึงกระนั้น ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังสะเทือนอารมณ์อย่างลึกซึ้งเกี่ยวกับพลังจักรวาลที่หล่อหลอมชีวิตของเรา หากมีการคร่ำครวญถึงตัวตนในอดีตอย่างสุดซึ้ง มันก็ยังคงมีความงามในการเชื่อมโยงของมนุษย์ ในข้อเท็จจริงที่ว่าผู้หญิงคนนึงสามารถค้นพบว่าตัวเธอเองนั่งอยู่กับสองส่วนในชีวิตที่ต่างกันอย่างเหลือเชื่อ ราวกับว่ากำลังฝืนกฎของเวลาและพื้นที่

“ คุณและฉันก็คืออินยอนเหมือนกัน ” แฮซองบอก อาร์เธอร์ ในขณะที่พวกเค้านั่งอยู่ลำพังด้วยกันเป็นครั้งแรก การที่คนแปลกหน้าสองคนจากซีกโลกจะมานั่งด้วยกันแบบนี้ได้อย่างไร?

 

“ฉันรู้ว่าอินยอนอาจเป็นแนวความคิดที่โรแมนติก แต่ในท้ายที่สุดแล้ว มันเป็นเรื่องของความสัมพันธ์และความคุ้นเคยที่ลึกซึ้งของผู้คนมากกว่าสิ่งอื่นใด” ซง กล่าว มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความรู้สึกผูกพันและเห็นคุณค่าของผู้คนที่เข้ามาในชีวิตคุณ ไม่ว่าจะเป็นคนนี้ คนก่อนหน้า หรือ คนที่จะตามมา

ซงคาดว่าคนที่ชมภาพยนตร์เรื่องนี้อาจมองว่าแนวคิดนี้เป็นเพียงการสรุปสั้นๆ ว่าเนื้อคู่ที่แท้จริงของนอร่าคือใคร แต่เธอคาดหวังว่าผู้ชมจะรู้จักนอร่า หรืออาร์เธอร์ หรือแฮซอง ในเวอร์ชันของตัวเองว่าสิ่งใดควรหรือไม่ควรทำ กับสิ่งที่ภาพยนตร์กล่าวถึงความคิดถึงบ้าน หรือการรู้จักคนที่คุณรักอย่างแท้จริง หรือตัวตนที่มีอยู่จริง ความปรารถนาที่มาพร้อมกับการใช้ชีวิต ถ้ามีคน 50 คนอยู่ในห้อง เธออยากให้มีเหตุผลที่แตกต่างกัน 50 ข้อที่พวกเขาแต่ละคนร้องไห้ และอีก 50 วิธีที่พวกเขาเห็นตัวเองในเรื่องราวของความรักนี้ ในการชมภาพยนตร์ของเธอ เธอกล่าวว่า “ไม่มีคำตอบใดผิดเลยจริงๆ ยกเว้นคำตอบที่คุณไม่รู้สึกผูกพันเลย”

Past Lives หรือ ครั้งหนึ่ง...ซึ่งคิดถึงตลอดไป เข้าฉายในโรงภาพยนตร์แล้ววันนี้

 

สำหรับแฟนหนังเมเจอร์ ห้ามพลาดกับบัตรดูหนังสุดคุ้ม M PASS ที่จะทำให้คุณคุ้มเต็มอิ่มกับการดูหนังตลอดทั้งปี เตรียมไปมันส์กับกองทัพหนังดังมากมาย สมัครง่ายๆเพียงแค่คลิก ที่นี่